Zadaniem planowania przestrzennego określenie zasad zagospodarowania terenów miast i gmin na wybrane cele w oparciu o zasadę ładu przestrzennego i zrównoważonego rozwoju. Umożliwia ono rozwój przestrzeni zapobiegając chaosowi inwestycyjnemu, uwzględnia dobro i potrzeby użytkowników, realizując zadania społeczne i gospodarcze. Dokumenty planistyczne wyznaczają ramy dla rozwoju gospodarki przestrzennej gminy i określają kierunki jej rozwoju.
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawa miejscowego. Obejmuje swoim zakresem interesy organów administracyjnych, inwestorów i osób prywatnych – mieszkańców terenów i właścicieli działek. Jeśli zawarte w nim obostrzenia nie uwzględniają dostatecznie wszystkich potrzeb i funkcji przestrzeni, godzą w interesy lokalnej społeczności lub przyrody lub też jeżeli miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego sporządzone są w sposób nieprzemyślany, mogą powstawać konflikty planistyczne. Sytuacja taka może prowadzić do zachwiania równowagi w przestrzeni i w przyrodzie np. poprzez nadmierną rozbudowę jednej funkcji uniemożliwiając tym samym rozwój lub należyte współistnienie innej funkcji. Mamy wówczas dotyczenia z „kolizją funkcji”.
Jak zapobiec konfliktom przestrzennym?
Aby nie dopuścić do powstania konfliktów przestrzennych, należy przede wszystkim zadbać o właściwy wybór wykonawcy miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Ważna jest również jakość współpracy z wykonawcą, tak by dokumenty planistyczne były szeroko omawiane, konsultowane i weryfikowane już we wstępnych etapach prac. Wskazane jest przeprowadzenie konsultacji społecznych nie tylko wynikających z wymogów proceduralnych również pełniących funkcję edukowania społeczeństwa w zakresie racjonalnego gospodarowania przestrzenią. Istotne jest zatem podejmowanie działań w celu nie dopuszczenia do powstawania konfliktów przestrzennych co zapobiegnie bardzo pracochłonnym i kosztownym działaniom związanym z usunięciem lub ograniczeniem już powstałych konfliktów przestrzennych/społecznych.